İstanbul’un ortasında,
Denizin kalbinde bir inci.
Yüzyıllara meydan okuyan,
Bir efsanenin sessiz bekçisi.
Suların nazlı gelini,
Hüzünle yoğrulmuş sevda.
Kız Kulesi, sen ki bir sır,
Ufuklara yazılmış dua.
Martılar döner etrafında,
Kanatlarında birer şarkı.
Boğaz’ın hırçın rüzgarı,
Saçlarını tarar her akşamüstü.
Güneş batarken kızıllığında,
Silüetin belirir asilce.
Aşıkların fısıltıları,
Sana ulaşır usulca.
Her bir taşında bir yaşanmışlık,
Her penceresinde bir anı.
Geçmişten geleceğe köprü,
İstanbul’un eşsiz tacı.
Geceleri parlayan fenerin,
Denizcilere yol gösterir.
Yalnızlığın en güzel durağı,
Aşkı bekleyenlere umut verir.
Sen ki sevdalara şahit,
Ayrılıklara kucak açan.
Kız Kulesi, sen hep orada,
Zamanın ötesinde parlayan.
Yazan:Lebih halk
Edebiyat editörü
